'This is not a holiday, this is an expedition!'

Met deze woorden opende de tourguide de tour naar de victoria falls... Het houdt in dat: we nooit uitslapen (we staan 6 uur of vroeger op), we in een rommelende truck op slechte onverharde wegen rijden, we dagelijks een kilo stof in ademen, we temperatuurverschillen van 25 graden moeten doorstaan, we omringd worden door Deutsche Freunden en vele conditietrainingen hebben.

Dag 1:
Na een een korte kennismaking en een picturestop voor de tafelberg kwamen we aan in de citrusvalei. Omringd door 'sinasappels' en citroenen hebben we een vreselijk koude nacht gehad. Voor de rest niet heel gaaf, tenzij je een citroen bent (Sanneke-grapje).

Dag 2:
Rijden, rijden, rijden in een wagentje en als je er nog niet genoeg van hebt, dan....heb je PECH! Bordercrossing verliep soepel en je zag het landschap meteen veranderen: droger, kaler, strakke blauwe luchten, stenen, stenen, stenen, kokerbomen en zwaluwnesten. Onze accomodatie was zeer luxe: een eigen hutje met prachtige uitzichten over de Orange River. 's Avonds bij het kampvuur gezeten.

Dag 3:
De conditie werd hier voor het eerst op proef gesteld: drie uur kanoen op een laffe rivier met de zon op je kop. Voornemen: nooit meer kanoen in Afrika.
Daarna verder gehobbeld naar Ai-ais met warme waterbronnen, fijn in een woestijn. Snel een 'verkoelende' duik in het warme zwembad genomen en op naar de Fisherman's Canyon. Dit is de op 1 na grootste canyon ter wereld, op de Grand Canyon na. Daarna met een ondergaande zon naar de truck terug gelopen en daar een heerlijke warme maaltijd genoten.

Dag 4:
Vroeg uit de veren (5 uur). Hobbel de hobbel en luinchen in Kokerboom Forest. Kokerbomen zijn ongeveer de enigste begroeing, op de gifplanten na, in Namibie. Voor het eerst een cheetah gezien! Daarna door naar Hammerdam, het enigste (stuw)meer in Namibie. Na deze lange rit zijn we vroeg gaan slapen, omdat de volgende dag ons een druk programma te wachten stond.

Dag 5:
Weer 5 uur op en zonder ontbijt Dune 45 beklimmen, dit is de beroemdste duin in Namibie en is 120 meter hoog. Dit gebied heeft de hoogste duinen ter wereld met maar liefst een maximale hoogte van 350 meter! Ged dat we die niet hebben beklommen..(Sina-grapje).
Daarna terug naar de 'roots' van Sina: De Boesman experience. Deze man, die maar liefst al 9 jaar zonder schoeisel loopt (dikke laag zwart eelt...goor!) heeft ons de Sossusvlei en de Deadvlei laten zien. De Sossusvlei is een gebied tussen duinen met begroeing. Die begroeing houdt stand door de eens in de 10 jaar vallende regen. De Deadvlei is het tegenovergestelde: een grote, droge leemvlakte. De Boesman rent door de woestijn in de stikkende hitte van keutel naar keutel, naar sporen, plantjes, spinnetjes, torretjes, hagedissen en alles wat er maar te zien valt wat geen zand is. Lichtelijk uitgedroogd terug met de schapenkar naar de truck. Vervolgens werden we blij gemaakt met een dooie mus: een verkoelende duik in een zwembad waar geen water in zat...Toen op naar de volgende canyon: de Zesriem Canyon. Als je naar de Fisherman al hebt gezien, is dit een beetje een tegenvaller. Hoe bedoel je je conditie wordt op de proef gesteld?

Dag 6:
Al weer, hoe verrassend, vroeg op. Onderweg verschillende stops gehad om mooie plaatjes te schieten en de lekkerste appeltaart ter wereld te eten in Solitaire. Zo hebben we een soort maanlandschap gezien. Veel is in Namibie door gletsjers gevormd, zou je niet zeggen met de hitte. Bij walvisbay zijn we er even uit gegaan om de benen te strekken en (dode) flamingo's te bekijken. Hier was het al aanzienlijk koeler. Onze lichamen kunnen de temperatuurverschillen nog niet zo goed aan. Ben je net gewend aan de woestijn, kom je weer in de koelcel terecht, rol je slaapzakje maar weer uit!
's Avonds uit eten gegaan met de groep en wezen stappen in het bruisende Swakopsmund. Het nachtleven begint hier vroeg, want de tenten sluiten om twee uur. Maar natuurlijk zijn wij, als echte Nederlanders, tot vroeg doorgegaan (daar kunnen onze lichamen ook al niet aan wennen).

Dag 7:
Dat is vandaag! Met maar liefst drie en een half uur slaap zitten we voor jullie vermaak een enorm lang verhaal te tikken. Sorry voor mogelijke (spel)fouten. Straks gaan we sandboarden en quadbiken.

We hopen dat alles goed gaat in Nederland. Hier in ieder geval wel. Wanneer een volgend verhaal volgt, weten we nog niet. Hierna volgt een hoop bush bush. Het internet en de mobiele telefonie zijn niet zo soepel hier. Bedankt voor al jullie reacties op onze site. Super om te lezen!

Het ga jullie goed!

Liefs, S&S

P.s: Willen jullie ook foto's van onze deltaflight in Botswana, onze microlight flight boven de vic falls, onze night cruise in het Chobe NP, game drive door Etosha of gewoon onze Hollandse koppies zien? Wees zo lief en bestel fotoruimte voor ons! Pap, mam?