TIA, This Is Africa

Dag allemaal,

Naarmate we meer landinwaards zijn gereisd, krijgen we steeds meer het gevoel echt in Afrika te zijn. We voelen ons steeds witter, de temperaturen stijgen, de (wilde) beesten lopen overal, armoede en geen internet. Bij alles wat je ervaart: TIA, This Is Africa. Geen water? TIA. Geen douche? TIA. Lege supermarkten? TIA. Werkt je pinpas/creditcard niet? TIA. Miljoenen Zim dollars op zak hebben? TIA. Geen internet? TIA. Heb je het warm? TIA. En ga zo maar door. Het Afrika-dieet slaat inmiddels ook al aan. Maar het belangrijkste is: we leven nog! ;) En we hebben het enorm naar ons zin! :)

Inmiddels zijn we dus aangekomen bij onze eindbestemming: the Victoria Falls. Het is er werkelijk waar prachtig en nat (net Nederland). De temperaturen zijn hier zo'n 35 tot 40 graden en het is hier behoorlijk benauwd (en dan is het nog niet eens zomer).

Na ons laatse bericht vanuit Swakopmund zijn we verder getrokken via de Himba's (ja, die van het tvprogramma 'groeten uit de rimboe') naar Etosha NP. We hebben hier enorm veel dieren gezien. Een kleine impressie: leeuwen (parend), giraffen, olifanten, zebra's, kudu's, gnoe, enorm veel springbokkies, olifanten, pumba's, hyena (2 meter van onze truck vandaan!) en de o zo zeldzame neushoorn ('s avonds bij een waterhole, maar liefst 5 stuks, waaronder jonkies).
Hierna zijn we naar Windhoek (capital Namibia) afgereisd en hebben wild uit het Etosha NP(?) gegeten en gedronken in Joe's beerhouse (de naam zegt genoeg).

Vervolgens zijn we de echte bush ingegaan, de okavango delta in Botswana. Met een klein vliegtuigje zijn we over dit prachtige landschap gevlogen en olifanten, buffalo's en nijlpaarden gezien. Met een 4x4 werden we opgehaald en bij ons rest camp gedropt. De volgende dag zijn we in een mokoro (een uitgehakte boomstam/canoe) door de delta gevaren. Meer een met de natuur en haar wildlife kan je niet worden. We hebben zelfs een bushwalk gedaan op een van de eilanden in de delta. Best freaky, als je tien meter van een olifanten groep staat en er je verteld wordt dat er ook leeuwen rond kunnen lopen... Die hebben we niet gezien. Misschien maar beter ook, want we waren niet in staat geweest om de tips op te volgen: niet in de ogen kijken en achter uit lopen, nooit je rug laten zien. 's Avonds hebben we een traditionele delicatesse gegeten: waterlelies met vis, aardappelmaismengels en niet te vergeten de butternut (dat serveren ze bij elke maaltijd in afrika). Na van alles wat geproefd te hebben, het maar gelaten bij het brood. TIA. Hierna hebben we nog een traditionele dans- en muziekavond gehad. Nederland moest ook van zich laten horen. Aangezien we niet echt liedjes kenden met een dans erbij, hebben we hoofd-schouders-knieen-teen gedaan. Dit kwam de Aussies al de vogeltjesdans hadden opgevoerd. Kak man!
De volgende ochtend vroeg de delta uit met een speedboot. De nijlpaarden en krokodillen schoten onder de boot vandaan en de fish eagles vlogen boven onze hoofden.

Hierna op naar het volgend wildpark, Chobe (in Botswana). Sanneke kreeg tijdens de rit, heel vervelend, een migraineaanval. Stoned als ze was, werd het niet echt mogelijk om door de grenspost te lopen (we gingen via namibie). Sina is twee keer door de douane gelopen, een keer met haar eigen paspoort en een keer met die van Sanneke. Dit was geen probleem, aangezien we toch altijd voor zuster worden aangezien. Eenmaal in Chobe aangekomen is Sina de boat cruise over de Choberiver gaan doen (Sanneke was ziek). Welke heel gaaf was, maar ook wel heel toeristisch. De boot meerde gewoon aan naast een krokodil op een meter afstand en dat beest reageerden er niet eens op, de beesten waren behoorlijk gewend aan de toeristen. Na wat mooie pics van een rode ondergaande zon is Sina teruggekeerd naar de inmiddels beter voelende Sanneke.

Na Chobe dan eindelijk de vic falls in Zimbabwe! Het is hier een vreembe gewaarwording. Aan alles is tekort: er is geen benzine of diesel te krijgen, de meeste supermarkten zijn leeg en geldbriefjes gaan hier per miljoenen Zim dollars. Het is vreselijk om al die kinderen te zien bedelen. Het verschil met NL is, dat als je hier een bedelaar je koekjes of je half afgekloven appel geeft, ze WEL blij met je zijn. Er wordt regelmatig gevraagd of we onze schoenen, petjes, shirtjes etc. willen ruilen voor een souvenir.
Vanochtend vroeg hebben we een olifantentocht gedaan, het was niet heel speciaal. Morgen waarschijnlijk wel herinneringen hieraan, de spierpijn begint te komen. Straks gaan we in een helikopter over de vic falls vliegen, al ontzettend veel zin in!

Maar hoe gaat het nou met S&S? Met ons gaat het goed! We hebben af en toe wel de nodige medische klachten, maar dat komt voornamelijk door de Malarone tabletten. De bijwerkingen zijn niet meer te harden en hebben dan ook besloten om er mee te stoppen. Lekker veel sprayen met deet en lang leve de klamboe! Verder hebben we nog wel een paar dagen nodig om bij te komen van deze tour. Morgen vertrekken vroeg richting Johannesburg, om daar de vlucht naar cape town te pakken. Donderdagavond zijn we weer enigzins in de 'normale' wereld. In cape town zetten we de foto's erbij. We willen iedereen bedanken die fotoruimte voor ons heeft gekocht! Met 400 foto's kunnen we er voorlopig wel weer mee vooruit! Thanx!

Heel veel liefs en knuffels, Sonika en Number 14