Ik leef nog!

Letterlijk... Drie weken geleden leek het namelijk even anders te zijn. Afgelopen 7 weken heb ik gewerkt als een fundraiser for charities. En met dat baantje reisde ik door Victoria State en drie weken geleden zelfs naar Canberra. De weg naar Canberra was geweldig mooi! De weg terug ook, tot we met de auto over de kop sloegen. Ja, jullie lezen het goed. Een van mijn collega's reed, we zaten met z'n vieren in de auto, en hij zag een auto van links niet aankomen. We reden 100 km/uur en konden niet remmen, dus hij week uit. We ramden een verkeersbord, sloegen over de kop en rolden met de auto de berm in. Dit is zeker het engste wat ik ooit heb meegemaakt! En zeker niet voor herhaling vatbaar. Wonder boven wonder was iedereen in orde. Wel werden ik en een collega afgevoerd naar het ziekenhuis (ik dacht toch echt dat ik m'n abonnement daarvoor had opgezegd). We hadden nekklachten en zaten onder de blauwe plekken. Gelukkig, bleek in het ziekenhuis alles in orde te zijn. De gordel stond op onze lichamen, maar heeft ons leven zeker weten gered! Maar wel even schrikken dus...

Ik weet dat het een tijd geleden is dat ik iets gepost heb, maar op dat auto ongeluk na, had ik even niet zo veel spannends meegemaakt. Ik was veel aan het werk. En dat was zwaar en vermoeiend. We maakten lange dagen en reisden van hot naar her (roaming).
Natuurlijk was er ook wel tijd voor leuke dingen! Zo kwam Karen, dat meisje waar ik een stuk mee door Azie heb gereisd, mij een paar weken geleden opzoeken in Melbourne. Het was zo leuk om een vriendin hier te zien :) We hebben weer als vanouds gefeest! Daarnaast is het altijd een soort van 'thuis komen' in het hostel waarin ik verblijf. Ik ontmoet leuke en aardige mensen, er is altijd wel iemand om iets leuks mee te doen: rennen langs het strand, shoppen in chapelstreet, koffie drinken op acland street, australian football kijken in het MCG Stadium, lekker bank hangen, de worldcup kijken (kan het nog steeds niet geloven dat we van Brazilie hebben gewonnen!), feestjes etc.
Vrijdag was dus m'n laatste werkdag en dat hebben we gisteren in stijl afgesloten met een tocht over de Great Ocean Road, een weg langs de kust van de Grote Oceaan. De uitzichten waren prachtig!

Natuurlijk willen jullie ook weten hoe het zit met m'n registratie voor verpleegkundige hier. Tsja, dat blijft er een van geduld. Ik heb de Engels testen achter de rug en bleek een echte nerd te zijn: ik heb gemiddeld een 8 gescoord (op een schaal van 9)! Nu is het dus wachten geblazen op de Nurses Board. En zoals elk bureaucratisch gebeuren, duurt dat (veel te) lang. Ik heb hoop dat het allemaal goed komt, maar kan nu niks anders doen dan wachten op een reactie. We zijn in ieder geval weer een stapje verder.

De tijd vliegt hier voorbij! Ik geniet van alles, maar soms mis ik NL toch wel. Zou zo graag weer eens een boterham met hagelslag willen eten... En natuulijk iedereen willen zien. Maar als ik hier dan weer goed om mij heen kijk, zeker op zo'n dag als gisteren, geniet ik voor de volle 100%!
Over 2 weken ga ik weer de hort op, want dan vertrek ik namelijk richting Perth om van daar de westkust te verkennen. Eindelijk ga ik echt wat van Australie zien! I can't wait! :)

Als een echte ramptoerist heb ik natuurlijk ook foto's gemaakt van de carcrash. Deze zijn samen met de foto's van roaming met werk en de Great Ocean Road weer te vinden op: http://picasaweb.google.nl/sinabosman1/RoamingGreatOceanRoad#

Heel veel liefs vanuit een winters Melbourne,

Sina